مرام و مسلک لوطیان در دورة قاجار

مقالة حاضر به بررسی اخلاق اجتماعی و آداب و رسوم لوطیان در دورة قاجار می‏پردازد. لوطی‌گری بخشی از زنجیره‌ای است که، در نظر، با فتوت آغاز می‌شود و در اصناف بازار و عیاری نمود می‏یابد. هر‌چند این نمود خارجی نیز در دوره‏هایی تحول و توسعه می‌یابد اما، در سراشیبی زوال، تبدیل به لوطیان می‏شود و در سدة حاضر با ارجاع به متون مارکسیستی به لمپن‏ها تغییر شکل می‏دهد. برداشت‏های متفاوت و گاه معارض از اصطلاح لوتیان/ لوطیان وجود دارد: از لوت به‌معنای «پابرهنه» تا لوط به‌معنای «منحرف». لوتی به‌معنای «داش‌مشتی» نیز برای ارجاع به بی‌نیازی لوطیان به‌کار می‏رود. در این مقاله، ضمن توضیح این برداشت‌ها، به اخلاق لوطیان پرداخته می‌شود و تمایز آنان با پِِِنطی‏ها ذکر می‌شود و به‌طور مشخص پوشش و اجزای لباس لوطیان، آداب لوطی‌گری، لهجه و زبان لوطیان، بازی‏ها و سرگرمی‏های آنان، و نام‏های لوطیان بررسی می‌شود. در پایان مقاله، از مراسم مذهبی لوطیان بحث می‏شود و روایتی از هم‌چشمی‏های لوطیانه در مراسم عزاداری محرم و زد‌و‌خوردهای آنان ارائه می‌شود.